به کارگیری سطوح آبگیر باران برای مدیریت منابع آب شهری (مطالعه موردی: رشت)

امروزه در کشورهای در حال توسعه، تأمین آب یک مسئله حیاتی می‌باشد. با جمع‌آوری آب‌ باران از سطح پشت بام ساختمان‌های مسکونی در شهرها برای مصارف غیرشرب و آبیاری امکان‌پذیر و کمکی در حل بحران تأمین آب برای شهروندان می‌باشد. اگر سیستم سطوح آبگیر پشت بام ساختمان‌های مسکونی بر اساس آمار بارندگی روزانه منطقه، درصد تأمین نیاز آبی ساکنان، مقدار مساحت استحصال آب باران و هزینه‌های اجرای سیستم، مدل‌سازی و شبیه‌سازی شوند و بر اساس نتایج حاصله از نمودار و گراف‌های بدست آمده، طراحی و اجرا شوند، باعث افزایش کارایی و راندمان این نوع سیستم‌ها در شهرها می‌شود. در این تحقیق سیستم سطوح آبگیر باران و عملکرد مخازن برای ذخیره‌سازی آب باران و تأمین نیاز آبی روزانه ساکنان در ساختمان‌های مسکونی در شهر رشت بر اساس آمار بارندگی روزانه از سال 1338 تا 1386 تحلیل شده است. با توجه به نتایج این تحقیق می‌توان بیان داشت که اگر حجم مخازن و نیاز غیرشرب روزانه ساکنان بر اساس شرایط فیزیکی ساختمان و شرایط هیدرولوژیکی محاسبه شوند، ذخیره‌سازی آب باران در مخازن به حداکثر رسیده و تعداد روزهای بیشتری برای تأمین نیاز غیرشرب ساکنان از طریق جمع‌آوری آب باران خواهیم داشت. در شهر رشت، برای حجم مخازن بزرگ و کوچک به ترتیب در 80% و 50% کل روزهای سال، نیازهای غیر شرب روزانه ساکنان تعیین شده قابل تأمین است.